همه چیز درباره فنچ های زبرا

معرفی فنچ فنچ راه راه با نام علمی poephila یکی از پرندگان کوچک با طول متوسط 9 سانتیمتر بومی چمنزارهای استرالیا می باشد. با توجه به اینکه کشور استرالیا دارای سیاست درهای بسته برای صدور حیوانات به خارج می باشد، اغلب فنچهایی که در خارج از این کشور دیده می شوند در استرالیا متولد نشده اند. فنچهای راه راه دارای تنوع رنگ بسیاری می باشند و در زمره معروفترین پرندگانی که در قفس نگهداری میشوند، بشمار می آیند. فنچهای راه راه حیوانات دلپذیری برای نگهداری در منزل، محل کار و کلاس درس محسوب می شوند. یک فنچ نر بالغ رنگینتر و معمولاً براحتی از فنچ ماده قابل تشخیص است. یک فنچ نر بطور معمول دارای نوک و گونه های نارنجی روشن، هاشورهای سیاه و سفید در سرتاسر گلو و سینه و خالهای قهوه ای در دو طرف بدن می باشد. محبوبیت شدید فنچ های راه راه به دو خصوصیا رنگین بودن و قابلیت زاد و ولد آسان آنها نسبت داده می شود. معمولاً دارندگان فنچها فرصتهای مکرری برای دیدن رفتارهای جنسی، جفت گیری و تولد جوجه های فنچها خواهند داشت.ده است و در حال حاضر وارتیه های رنگی مختلفی از ان یافت میشود. از جمله اولین انواع این پرنده (موتاسیون) سفیدرنگ است که پیدایش ان به پیش از سال ۱۹۲۱ میلادی باز می گردد.آواز لطیف فنچ (سهره) این پرنده های کوچک را با نام خارجی فنچ finch می شناسیم اما در زبان فارسی انها را سهره می نامند. poephila guttata سهره (فنچ) راه راه سفید white zebra finch این پرنده حاصل نخستین جهشهای سهره راه راه است. بین جنس نر و ماده ان تفاوتی دیده نمی شود.پراکندگی جغرافیایی: در اکثر قسمتهای استرالیا جز بعضی از مناطق جنوبی و شبه جزیره کیپ یورک یافت می شود. این پرنده همچنین در جزایر فلورس به طرف شمال تا اسرالیا پراکنده است.بقیه در ادامه مطلب اندازه: 10 سانتی مترجیره غذایی: مخلوطی از ارزن، دانه قناری ساده و سبزیجات.پرندگان نابالغ: منقار سیاهی دارند.تعیین جنسیت: منقار پرنده ماده کم رنگتر می باشد و فاقد نقش و نگاری است که بر روی سینه و پهلوی پرنده نر دیده می شود.ویژگی و جزابیتهای این پرنده: پرنده ای بسیار شاداب و فعال است که خیلی زود با محیطهای مختلف سازگار میشود، به دست اوردن جوجه از ان نیز بسیار اسان است.سهره راه راه سالهاست که اهلی شده است و در حال حاضر وارتیه های رنگی مختلفی از ان یافت میشود. از جمله اولین انواع این پرنده (موتاسیون) سفیدرنگ است که پیدایش ان به پیش از سال ۱۹۲۱ میلادی باز می گردد. در این پرنده ، هم جنس نر و هم جنس ماده یکدست سفید می باشند. نوع مشابه ولی مجزایی به نام سفید پهلو شاه بلوطی نیز وجود دارد که در ان نقش و نگارهای رنگی بدن محفوظ مانده و فقط رنگ سایر نقاط سفید شده است. سهره راه راه حنایی fawn zebra finch در این پرنده نر، تمام تمام نقش و نگارهای رنگی روی بدن محفوظ مانده است، فقط سایر نقاط بدن ان به رنگ قهوه ای روشن درامده است. سهره سفید پهلو شاه بلوطی chestnut flanked white پرنده ای که در تصویر مشاهده می کنید، از انواع رنگی این پرنده است.با توجه به وجود نقش و نگار نقطه مانند در روی پهلوی این پرنده،این پرنده یک سهره سفید پهلو شاه بلوطی نر است.اطلاعات بیشتر در باره فنچ (فنچ)در سهره راه راه نیز همانند طوطی استرالیایی ، جهشهایی که روی می دهد سبب ایجاد رنگهای جدید نمی شود، بلکه فقط شدت رنگهای بدن پرنده را کم و زیاد می کند. از جفت شدن سهره راه راه با سهره خاکستری معمولی ، نوعی به نام نقره ای و از جفت شدن سهره راه راه با سهره حنایی ، نوعی به نام کرم رنگ پدید می اید.در سهره راه راه هر یک از این رنگها در زمینه سفید پرهای پرنده ، به همراه نقش و نگارهای مختلف و متعددی خودنمایی می کنند.با وجودی که تعدادی از انواع این پرنده نظیر پرنده نوک طلایی حتی در حال حاضر نیز نایاب هستند، اما امروزه پرنده های دیگری مثل انواع تاجدار پراکندگی بیشتری یافته اند. در این پرنده نیز درست شبیه انواع (جهش یافته) مشابه سایر گونه ها ، پرنده های تاجدار را هیچ گاه با یکدیگر جفت نمی کنند. بلکه همیشه یک پرنده تاجدار را با یک پرنده فاقد تاج تلاقی می دهند. پرنده های تاجدار و انواع رنگارنگ را می توان با پرنده های مختلف از هر رنگی که باشد، جفت انداخت.از سهره های (فنچ) راه راه می توان به طور مرتب در خانه جوجه گرفت. فقط لازم است قفس مخصوص تولید مثل که دارای یک اشیانه و یا حتی یک سبد مخصوص اشیانه سهره هاست، برای این پرنده فراهم شود.باوجود این ، پس از اتمام ساخت اشیانه و گذاشتن تخمها در ان، از دادن مواد مخصوص اشیانه سازی به پرنده خودداری کنید. در غیر اینصورت پرنده به اشیانه سازی ادامه می دهد به طوری که حتی روی تخمهای خود را نیز کاملا می پوشاند. تحت شرایط طبیعی این پرنده تا ۶ تخم می گذارد که پس از ۱۲ روز این تخمها به جوجه تبدیل می شوند.دراین پرنده ها، هم نر و هم ماده روی تخم می خوابند.هر روز غذای تازه مخصوص جوجه ها را در اختیار انها قرار دهید و عصر همان روز پیش از انکه باقیمانده غذا ترش شود، انرا از قفس خارج کنید. با اینکار سلامتی جوجه های خود را تامین خواهید کرد. جوجه های جوان در 16 روزگی توانایی پرواز پیدا می کنند و بعد از ۲ هفته می توانند مستقلا و بودن کمک پدر و مادر غذا بخورند.دراین مرحله، پرندگان بالغ (والدین) مجددا به اشیانه سازی می پردازند. به همین علت دراین زمان باید پرندگان جوان را از قفس خاج کرد.هیچ گاه از یک سهره ماده بیش از سه دوره متوالی جوجه نگیرید، چراکه این عمل موجب می شود پرنده به بیماری چسبندگی تخم دچار شود. برای جلوگیری از بروز چنین حالتی باید اشیانه و ضمایم ان را از قفس خارج کرد.پرنده ای که دچار این حالت شده است، نمی تواند تخم بگذارد و به همین علت تخم داخل بدن پرنده باقی مانده و خارج نمی شود. بروز چنین حالتی بخصوص در پرندگان کوچک ممکن است کشنده باشد. تحت شرایط طبیعی نگهداری از فنچ های راه راه در منزل بسیار اسان است. از طرف دیگر می توان با موفقیت از این پرنده در منزل جوجه گرفت. زندگی اجتماعیفنچ های راه راه پرندگان فوق العاده اجتماعی هستند، اگر چه این رفتار تنها در بین همنوعانشان مشاهده می شود. به عنوان مثال، فنچهای راه راه در حضور انسانها بسیار خجالتی هستند و دوست ندارند دست آموز باشند و یا در دست انسانها قرار بگیرند. بعضی از دارندگان فنچهای دست آموز معتقدند این پرندگان احساس بهتری نسبت به لمس کردن و نوازش دارند. بر این اساس نمی توان فنچ های راه راه را گزینه مناسبی برای جویندگان حیوانات دست آموز خانگی بحساب آورد. در محل سکونت بومی آنها در استرالیا، فنچ های راه راه بصورت دسته های بزرگ در چمنزارهای پهناور و دشت های وسیع حرکت می کنند و حتی فنچ های محبوس در قفس نیز این طبیعت شدیداً اجتماعی خود را حفظ می کنند. فنچ های راه راه با اختیار جفت خوشحالی و شادمانی خویش را تضمین می کنند. یک جفت فنچ راه راه در مواقع استراحت، جفتگیری، تیمار و آراستن یکدیگر، نزدیک و چسبیده به هم قرار می گیرند. اگر چه اغلب نزاع بین یک جفت فنچ بر سر جایگاه و محل سکونت در می گیرد که البته محدود به خوابیدن روی تخمها نمی شود. یک استراتژی برای محدود کردن یک فنچ نر پرخاشجو مهیا کردن یک وسیله بازی و سرگرمی جهت تخلیه پرخاشگری او می باشد.قفسفنچ های راه راه بسیار فعال هستند و از پریدن به این سو و آن سو بسیار لذت می برند. متخصصین توصیه می کنند دارندگان این نوع فنچ بزرگترین مکان ممکن را جهت پریدن به این حیوانات اختصاص دهند. بنا بر این توصیه ها مکان زندگی آنها نباید کمتر از 20 اینچ باشد. قفسهای چوبی و فلزی ارزان قیمت پر طرفدارترین قفسها برای نگهداری فنچ ها می باشند. لانه این پرنده معمولاً در زیر سقف و اغلب منتسب به بحثهای ادبیات خانه سازی فنچها می باشد.اغلب ساختارهای بزرگتر از قفسهای 1.4 متر مکعب قابل دسترس تر هستند تا قفسهای بزرگی که در باغ وحش ها یافت می شوند. به خاطر اندازه کوچک فنچها این پرندگان مکان زیادی را به خود اختصاص نمی دهند. برای فنچهای خوشرنگ فضای بین میله های قفس نباید بیشتر از نیم اینچ باشد. قفسهای ساخته شده از فلز برنج به خاطر خاصیت سمی پنهانی که دارند به هیچ عنوان توصیه نمی شوند. جهت حفظ شادابی و عدم اضطراب فنچها قفس آنها را در مکانهای آرام و ساکت و کم رفت و آمد منزل، محل کار یا کلاس درس قرار می دهند. تاب برای تاب خوردن یکی از بهترین وسائل برای قفس فنچها می باشد.رژیم غذاییتعویض آب پرنده بصورت روزانه بسیار مهم و ضروری است. اگر قادر به تعویض روزانه آب نباشیم بهتر است از تیوبهای آبدهی استفاده کنیم. غذای اصلی فنچها را دانه تشکیل می دهد. ارزن عمده ترین دانه ای است که هر فنچی از خوردن آن لذت می برد. مقدار و میزان مناسب و شایسته دانه از نظر فرمول و اندازه وزنی در فروشگاههای غذای حیوانات خانگی موجود می باشد. فنچهای راه راه عاشق دانه های ارزن بصورت خوشه ای و جدا نشده از شاخه می باشند. علاوه بر دانه فنچهای راه راه نیازمند یک رژیم تکمیلی شامل سبزیجات از قبیل اسفناج، سبزیجات تازه و میوه هستند. استفاده از دانه های جوانه زده روش مناسبی است که توسط بعضی از دارندگان فنچها جهت تامین سبزیجات مورد نیاز پرنده مورد استفاده قرار می گیرد. هویج بخارپز و خیار مثالهایی از سبزیجاتی هستند که توسط فنچها خورده می شوند. کلسیم یک ماده معدنی ضروری تکمیل کننده رژیم غذایی فنچهای راه راه محسوب می شود. کلسیم برای رشد و استحکام استخوان بندی پرنده و همچنین در فنچهای ماده برای تخم گذاری بسیار ضروری و مهم می باشد. واضح است که نیاز به کلسیم در فنچ های ماده در طول دوره تخم گذاری بسیار حادتر و شدیدتر است. پودر استخوان موجود در فروشگاههای غذای حیوانات ساده ترین روش برای تامین کلسیم مورد نیاز پرنده می باشد. خوراک تخم مرغ نیز بصورت دوره ای برای تامین کلسیم مورد نیاز توصیه شده است. همچنین در طول دوره تخم گذاری و خوابیدن روی تخم ها دارندگان و پرورش دهنگان زیادی توصیه می کنند که یک خوراک دستی مخصوص پرنده شامل انواع دانه های خیس خورده و قرار دادن آن در لانه پرنده هدیه ای مقوی برای فنچها محسوب می شود. مزیت استفاده از این پودرهای دست ساز آماده برای تغذیه فنچها در این است که در هنگام غذا دادن به جوجه های تازه از تخم درآمده والدین راحتتر خواهند بود و جوجه ها بهتر می توانند این فرمول غذایی را هضم کنند. دلیل استفاده از این غذای دستی برای فنچ ها قبل از شروع دوران زاد و ولد آشنایی و عادت کردن فنچها به این غذا بیان می شود تا در روزهای بعد بتوانند از این غذا برای تغذیه جوجه های جوان استفاده کنند. بعلاوه وقتی فنچها در موقعیتهای استرس زا مثل تعویض محل زندگی، تولید مثل، از دست دادن جفت و ... می باشند بهتر است به رژیم غذایی آنها مقداری پودر ویتامین محلول در آب اضافه نمود.لانه وقتی لانه مورد قبول واقع شد و هر شب را در آن سپری کردند، آنها اقدام به جمع آوری مقدار زیادی تکه‌های نرم برای کف لانه از برگ و رشته‌های مثل نخ و شاخه‌های نرم می‌کنند.آنها موادی را ترجیح می‌دهند که یک جفت از آنها بیشتر از 2 تا 5 سانتیمتر طول نداشته باشد طول نخ اگر بیشتر از 2.5 سانتیمتر باشد باعث قره خوردن به انگشت فنچ می شود، و از هر نوع و رنگی از مواد نرم استفاده می‌کنند.لانه با کوچکترین چیزهای ممکن که برای ساختن لانه مناسب هستند در یک هفته قبل از تخم گذاری بسته می‌شود.در هر دوره تخم گذاری بین 3 تا 12 تخم گذاشته می‌شود.تذکر: بر خلاف گفته دیگران اصلا از پنبه استفاده نکنید زیرا پنبه به پای فینچ میپیچد و موجب شکستگی یا حتی فلج شدن پای ظریف فنچ میشود. فنچ نر و ماده ممکن است از 3 تا 12 تخم در دوره‌ای که برای تخم گذاری فعال هستند بگذارند.جوجه‌ها به ترتیب تخم گذاری سر از تخم در می‌آورند.معمولا یک یا دو تخم بدون آنکه جوجه‌ای از آن بیرون بیاید باقی می‌ماند تا والدین تغذیه جوجه‌ها را شروع کنند.لانه باید تنها به طور کامل به حال خود رها شود، در واقع بعد از آغاز دوره تخم گذاری و تا زمانی که جوجه‌ها جرات کنند خودشان از آن بیرون بیایند، نباید کاری به لانه پرنده داشت.چون ممکن است از روی تخم خود بلند شوند و دیگر روی آن ننشینند.مدت زمانی که تخم‌ها گذارده شود تا اینکه جوجه‌ها جرات کنند از لانه بیرون آیند متغیر است ?اما معمولاً تخم‌های خوب 14 تا 16 روز طول می‌کشد تا جوجه‌ها از آن بیرون بیایند و همچنین 3 تا 4 هفته از دنیا آمدن جوجه‌ها زمان نیاز است تا آنها از لانه بیرون بیایند.فنچ‌ها معمولاً والدین بسیار خوبی هستند و با میل و اشتیاق به نوبت بر روی تخم‌ها و همینطور بعد از آن کنار جوجه‌ها ‏می‌نشینند و آنها را به نوبت تغذیه می‌کنند. تا وقتی که همه جوجه‌ها از لانه بیرون نیامدند و بدون وابستگی به پدر و مادرشان بر روی میله ننشسته‌اند، لانه نباید از قفس خارج شود.بعد از بیرون آمدن همه جوجه‌ها، فنچ مادر به سرعت برای دوره بعدی تخم گذاری به لانه بر می‌گردد.وقتی که ماده شروع به تخم گذاری می‌کند، تنها جفت او اجازه خواهد داشت در لانه باشد.شروع دور بعدی تخم گذاری هنگامی که هنوز جوجه‌های قبلی در لانه باشند باعث می‌شود که استرس و فشار زیادی به پرنده‌ها وارد شود.پرنده نر اجازه نخواهد داد هیچ پرنده‌ای در نزدیکی لانه در هنگام تخم گذاری باشد.پرنده نر در این هنگام شروع به نزاع با سایر پرندگان و سر و صدا و حمله کردن به آنها می‌کنند.تعیین جنسیت فنچ جنسیت در گونه‌های مختلف فنچ از گونه‌ای به گونه دیگر متفاوت است در برخی از گونه‌ها نظیر فنچ راه راه رنگ وشکل پرنده نر وماده با هم تفاوت دارند ومی توان به راحتی از روی رنگ وشکل ظاهری نر و ماده را از یکدیگر تمییز داد .در گونه فنچ راه راه می‌توان به سادگی آنها را از هم تشخیص داد.فنچ‌های نر معمولاً پرهای نارنجی روشنی بر روی گونه‌اشان دارند.و یک منقار سرخ رنگ(در مقابل منقار نارنجی ماده)و همراه با یک طرح سیاه و سفید مشخص.در برخی موارد رنگ منقار تنها گزینه بیان کننده جنسیت هست، چون رنگ نارنجی روی گونه بعضی وقتها کم رنگ می‌شود یا اصلا از بین می‌رود.جوجه‌ها نیز معمولاً شبیه رنگ پدر و مادرشان هستند و گاهی نیز با رنگ آنها اختلاف دارند.جوجه‌های درون لانه خاکستری هستند که در برخی جاها با رنگ سفید کامل شده‌است.این اختلاف‌ها به علت جفت گیری‌های مختلف بین انواع مختلف فنچ‌ها در یک مکان خاص که آنها در کنار هم نگهداری می‌شوند مثل مغازه پرنده فروشی بروز می‌کند.به هر حال پرنده گونه نارنجی که بسیار فعال و سرسخت‌تر هستند مطمئناً یک نر جوان است و گونه‌های نارنجی نیز از دو ماهگی ظاهر می‌شوند.همچنین فنچ‌های بسیار جوان منقاری سیاه رنگ دارند و وقتی به سن بلوغ برسند رنگی می‌شود. در برخی گونه‌های دیگر نر وماده کاملاً شبیه به هم بوده وامکان تعیین جنس مقدور نمی‌باشد برای مثال در فنچ طلایی علایم چندانی برای تشخیص نر وماده وجود ندارد ولی به میزان زیادی می‌توان جنس پرنده را با بازرسی مخرج آن تعیین کرد ورنگ آن در پرنده ماده به رنگ روشن ودر پرنده نر به رنگ تیره تا مشکی است . فنچ‌های نابالغ رنگ شان تیره تر از فنچ‌های بالغ است. فقط در حالی که رنگ پرهای فنچ‌ها تیره تر است، شما می‌توانید به سن تقریبی آن‌ها پی ببرید. فنچ‌ها در سن شش ماهگی دارای پرهای کامل شده وجثه آن‌ها همانند جثه بالغ‌ها می‌شود.نژاد های فنچعموما در جهان نژادهای بسیاری از فنچ یافت می شود اما نژاد قفسی آن در جهان و در ایران بیشتر 2 گونه است 1. فنچ کامل سفید 2. فنچ گور خری یا زبرا  تفاوت این دو گونه فقط فقط در ظاهر پرنده است مثلا گونه ماده فنچ در نوع زیرا خاکستری کامل است . اما ماده در نوع سفید تمام بالهایش سفید است.. البته ممکن است فنچ سفید نیز دو رگه باشد و ژن زبرا آن پنهان است.سهره بال سرخ، (Rhodopechys sanguinea) سهره‌ای رنگین است که عمدتاً در شیب‌های کوهستانی دیده می‌شود. ۱۶ سانتی متر طول دارد. سینه، پهلوها و زیر تنه دارای نقطه نقطه‌های قهوه‌ای، تارک سیاه و منقار زرد است (پرهای شاخ مانند خاکستری در خارج از فصل تولید مثل دارد). پرنده نر دارای دمگاه و چهره صورتی رنگ (در زمستان رنگ صورتی چهره تغییر می‌کند) است و در کنار بال‌هایش لکه بزرگ صورتی گلی دیده می‌شود، که در پرواز با رنگ سفید زیر بال‌ها ترکیب جالبی را به وجود می‌آورد. پرنده ماده، کمرنگ تر با بال‌های بی رنگ تر ومنقار زرد کمرنگ، در فصل تولید مثل، وفاقد رنگ صورتی چهره، دیده می‌شود. این پرنده در مناطق صخره‌ای وکوهستانی وگاهی دارای پوشش گیاهی بوته‌ای بالاتر از ۲۰۰۰ متر ودر زمستان ها، در ارتفاعات پایین تر، کشتزارها وعلفزارهای دارای قلوه سنگ، به سر برده و داخل بوته‌ها یا شکاف سنگ‌ها آشیانه می‌سازد. در ایران بومی ونسبتاً فراوان است.سِهرِهٔ جَنگَلی (بلبل آوازخوان، خوبیسه، بلبل خمسه، کاه‌سهره) یکی از پرندگان آوازخوان است. این پرنده از راستهٔ گنجشک‌سانان (Passeriformes)، خانوادهٔ سهرگان (Fringillidae)، جنس فرینجیلا (Fringilla) است. نام علمی آن Fringilla coelebs است. این پرنده بین ۱۴ تا ۱۶ سانتی متر طول دارد. اندازه اش متوسط است. پرنده نر، به واسطه سر آبی خاکستری، روتنه بلوطی، سینه صورتی و دو نوار سفید در بال ها، به آسانی شناخته می‌شود. اندکی شبیه فنچ سر سیاه است، اما در پر و بالش اثری از رنگ نارنجی دیده نشده و دمگاهش نیز سفید نیست. پرنده ماده و پرنده جوان یکساله، بجز دو نوار سفید روی بال ها، پر وبال شان، به طورکلی، قهوه‌ای مایل به خاکستری زیتونی است. هنگام بال زدن غالباً در حالی که بال‌ها بسته است، پروازی موجی شکل دارد. در حال جست و خیز بر روی زمین، به تغذیه نیز می‌پردازد. زمستان‌ها به صورت عبوری، در گروه حرکت می‌کند.سِهرهٔ دُمگاه‌زرد پرندهٔ گنجشک‌سان کوچکی است از خانوادهٔ سهرگان. نام علمی آن Serinus serinus است. در جنوب اروپاآفریقا پراکنده اند . وطول آن 12 سانتی متر بوده وبه رنگ زرد با منقار نسبتاً بزرگ دیده می‌شود . در پرنده نر، نوار ابرویی، دمگاه، صورت وسینه زرد، شکم سفید با پهلوهای راه راه تیره ودُم کاملاً تیره است . پرنده ماده بسیار کدر وبه ندرت در پر وبالش رنگ زرد دیده می‌شود . همچنین صورت با رگه رگه های خاکستری زیتونی آمیخته با رنگ زرد نخودی، دمگاه زرد ( مانند نر ) وپهلوها وزیر تنه رگه رگه‌های قهوه‌ای تیره با دو خط بالی بسیار کمرنگ دیده می‌شود. پرنده جوان، در اولین زمستان، شبیه والدین است . بهترین راه شناسایی این پرنده شنیدن صدای آن است . اغلب در خارج از فصل تولید مثل، در گروه های کوچک دیده می‌شود . پروازی سریع وموجی شکل دارد . این پرنده در حاشیه جنگل‌ها، بیشه زارها، باغ‌های میوه وزمستان‌ها در مناطق باز وپرچین باغ‌ها وکشتزارها به سر برده وبر روی درختان با بوته‌ها آشیانه می سازد . در ایران، زمستان‌ها در مناطق غربی وشمالی، به تعداد اندک، دیده می‌شود . وشمال سهره زرد، نام علمی آن (Carduelis spinus) است ودر زبان انگلیسی به آن (Siskin) می‌گویند.در بخش‌های شمالی اروپا، وجنوب اسکاندیناوی دیده می‌شود و ۱۲ سانتی متر طول دارد وکوچک و ظریف است. پرنده نر، به رنگ سبز مایل به زرد وبا پیشانی وچانه سیاه ونوار پهن زرد رنگی در بال‌ها ودو طرف دُم دیده می‌شود. همچنین دمُگاه زرد رنگ است که در پرواز به خوبی دیده می‌شود. پرنده ماده، به رنگ زیتونی مایل به قهوه‌ای وزیر تنه سفید با اثری از رنگ زرد سبز در آن دیده می‌شود، که همراه با زردی درون بال‌ها، دُم ودمگاه، آن را متمایز می‌سازد. همچنین پرنده ماده فاقد سیاهی در سر است. این پرنده، دارای رگه‌هایی به رنگ قهوه‌ای تیره، در تمام سنین، است. در حالی که درون درخت، سرش روبه پایین است، به تغذیه می‌پردازد. در پرواز دُمش کوتاه به نظر آمده وپروازش موجی شکل است. پرنده‌ای اجتماعی است واغلب در گروه دیده می‌شود. این پرنده در جنگل‌های سوزنی برگ، صنوبر، بیشه زارها وپرچین‌های بلند به سر برده ودر زمستان‌ها در کشتزارها، به تعداد اندک دیده می‌شود ودر درختان کاج، در انتهای شاخه‌ها، آشیانه می‌سازد. در ایران، زمستان‌ها فراوان است وبه تعداد نسبتاً فراوان تولید مثل می‌کند. گاهی نسبتاً تا نواحی جنوب ومرکز فارس وبلوچستان نیز دیده می‌شود.سهره سبزمعمولی، نام علمی آن (Carduelis chloris) است و ۵/۱۴ سانتی متر طول دارد. پر وبال زیتونی با لکه‌های سبز مایل به زرد، دمگاه سبز روشن، سرنسبتاً بزرگ ومنقار بی رنگ، که در انتها کلفت وضخیم است. در تمام فصل‌ها به واسطه رنگ زرد روشن کناره شاهپرها و پرهای بیرونی دم، که در پرواز به خوبی نمایان است، شناخته می‌شود. در پرنده نر، زیر تنه سبز زیتونی و دمگاه سبز زرد رنگ است. پرنده ماده، کم رنگ تر وبه رنگ سبز خاکستری وپاهایش قهوه‌ای تیره‌است. پرنده جوان به رنگ زیتونی مایل به خاکستری سهره‌ای با رگه‌هایی در زیر تنه دیده می شود. در پرواز دُم کوتاهتر به نظر آمده وپروازش موجی شکل است. این پرنده در باغ‌ها، پارک‌ها، جنگل‌های کاج، باغ‌های زیتون و واحه‌ها وزمستان‌ها در پرچین‌ها، اراضی ساحلی وکشتزارها به سر برده ولابه لای بوته‌ها و روی درختان کوچک، بخصوص درختان همیشه سبز، آشیانه می‌سازد. در ایران، زمستان‌ها نسبتاً فراوان است وتولید مثل نیز می‌کند.